Καλοκαίρι δίχως «ανακατατάξεις» στην Α2 γίνεται; Τα τελευταία χρόνια και με το καθεστώς που έχει δημιουργηθεί φυσικά και όχι. Από νωρίς φέτος αρχίσαμε να βλέπουμε πολλά σήριαλ.

Σε ποια κατηγορία θα παίξει η Ελευσίνα; Ο Πανιώνιος; Θα βρει να πουλήσει ο Αετός, θα ανέβει ο Φάρος, επιστρέφει το Περιστέρι; Κάθε χρόνο τα ίδια, κινήσεις που ακόμα και αν δεν γίνουν, η παραφιλολογία που δημιουργούν αρκεί για να δηλητηριάσει ακόμα λίγο την Α2.

Από την πιο σωστή ατάκα που είχε πει κάποτε ο Μπογονικολός για την Α2 (περί «πρωταθλήματος τραβεστί») κάθε χρόνο επιβεβαιώνεται πως τόσο αυτή η κατηγορία, όσο κα οι μικρότερες είναι ξέφραγο αμπέλι.

Ουσιαστικά, και με το καθεστώς πχ να σου δίνει τη δυνατότητα να «πουλήσεις» τη θέση σου, αλλά να μην στο επιτρέπει (!) όλα κινούνται γύρω από τη λογική της αρπαχτής. Αν βρεθεί κάποιος που για τους δικούς του λόγους θέλει την ομάδα του ένα βήμα πριν από την Α1, μπορεί να το κάνει αρκεί ουσιαστικά να πληρώσει. Τι έχει να χάσει άλλωστε. Όλο το νταραβέρι γίνεται για… αθλητικά σωματεία και τα κουπόνια που μοιράζουν.

Όσο για την ομοσπονδία; Η τελευταία, επίσημη, τοποθέτησή της για τα δρώμενα στην κατηγορία πρέπει να ήταν όταν θέλησε να θυμίσει πως εκείνη κάνει κουμάντο στα τηλεοπτικά ( τα ποια;) της κατηγορίας, κάνοντας άνω κάτω το πρωτάθλημα για να γεμίζει το πρόγραμμά της η τότε ΕΡΤ.

Έκτοτε, προσωπικά δε θυμάμαι να έχει βγει και να παίρνει, επίσημα, ξεκάθαρα δηλαδή προς όλους θέση για τα όσα συμβαίνουν.

Το μόνο που έχει καταφέρει είναι να δημιουργήσει και να προσπαθεί να συντηρεί μία «πελατειακή» κατηγορία, με ομάδες που θα νιώθουν υποχρεωμένες για τη συμμετοχή τους εκεί. Δεν είναι τυχαίες άλλωστε οι τόσες ανακατατάξεις και η άνοδος συγκεκριμένων ομάδων. Και όπως και αν το κάνουμε, ακόμα και αν στη συνέχεια φάνηκαν… άξιες, έκαναν το πρώτο βήμα χάρη στις δημόσιες σχέσεις.

Ουσιαστικά οι άνθρωποι που έχουν στα χέρια τους 5τις τύχες του πρωταθλήματος, για την ακρίβεια όσοι ή όποιος έχε τη δύναμη, απλά… δίνει την ευχή του και βοηθά καταστάσεις.

Και για να μην παρεξηγηθούμε, φυσικά και η ηγεσία της ομοσπονδίας, βοήθησε το ίδιο το μπάσκετ σε δύσκολους καιρούς ώστε να γίνει αυτό που έγινε. Άλλα φτάνει πια…


Τι πρέπει να γίνει, λοιπόν; Πρώτα απ’ όλα να ξεκαθαρίσει επιτέλους τι είδους πρωτάθλημα είναι Α2. Το λέμε εδώ και πολλά χρόνια, αλλά πιθανότατα δεν βολεύει κανέναν. Από εκεί ξεκινούν όλα. Και στην τελική ας βρεθεί φόρμουλα ώστε νόμιμα να μπορεί μια ομάδα να πουλά τη θέση της. Σίγουρα τα πράγματα θα είναι πιο ξεκάθαρα και δε θα… ανταλλάσσονται σφραγίδες.


ΥΓ: Καλές οι μεταγραφές και οι σκέψεις των ομάδων που έχουν βλέψεις, αλλά πάντα τη διαφορά την κάνουν οι «ψημένοι» και οι παίκτες ειδικών συνθηκών. Έτσι είναι η Α2.

ΥΓ1: Με την ευκαιρία θέλω να ευχαριστήσω τον Κώστα Σορώτο που το χειμώνα σύμπλευσε με την προσπάθεια του BasketA2 και δίχως να αξιώσει οτιδήποτε.


ΥΓ2: Το φετινό καλοκαίρι μοιάζει να είναι ακόμα πιο ενδιαφέρον από το περυσινό. Θα τα λέμε συχνότερα. Και όχι απαραίτητα με γκρίνια…