Η κανονική περίοδος του πρωταθλήματος ολοκληρώθηκε και είμαστε έτοιμοι για την πρεμιέρα των πλέι οφ που πραγματικά κράτησαν το πρωτάθλημα «ζωντανό» ως το φινάλε. Προσωπικά το παιχνίδι ανάμεσα στη Δόξα και το Ψυχικό είναι το καλύτερο παράδειγμα για το... καλό που έχει κάνει στο πρωτάθλημα η παρουσία αγώνων κατάταξης.

ΤΟΥ ΣΠΥΡΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Για τα αγωνιστικά, ωστόσο, θα έχουμε χρόνο να τα πούμε στη συνέχεια.

Εκείνο που εμένα που μένει τελειώνοντας αυτός ο μαραθώνιος των 30 εβδομάδων είναι άλλο. Και μπορείτε να το δείτε -ως δείγμα και μόνο- στις φωτογραφίες που συνοδεύουν το κείμενο. Και πιστέψτε με δεν είναι απλώς η... τελευταία καλή εντύπωση.

Οι φωτογραφίες είναι από το κλειστό της Παναχαϊκής (ενδεχομένως θα μπορούσαν να είναι τα περισσότερα από τα 18-20 γήπεδα που φιλοξένησαν αγώνες της Α2 φέτος, αν και δύσκολα θα ήταν στο Ιβανώφειο ή το Μετς) και δείχνει τον κόσμο του Προμηθέα μαζί με εκείνον της Κύμης να παρακολουθούν δίπλα δίπλα το παιχνίδι.

Ενδεχομένως αν το παιχνίδι έκρινε την άνοδο να μην αρκετό απλώς ένα... καγκελάκι ανάμεσά τους. Ειλικρινά όμως δε με ενδιαφέρει καθόλου να σκεφτώ αυτό το ενδεχόμενο. Δε θέλω να με μιζεριάσει. Προτιμώ να «ζήσω» με αυτό που είδαμε και δε νομίζω να υπάρχει άνθρωπος που να μην του αρέσει.

Πέρυσι τέτοια εποχή είχα «στεναχωρηθεί» που έφευγαν από την Α2 η Καβάλα και ο Αρκαδικός, δύο ομάδες με γεμάτα γήπεδα που τα τελευταία χρόνια χτίζουν μπασκετικό κόσμο αφήνοντας απ' έξω τις παθογένειες του ποδοσφαίρου. Το κενό τους καλύΦθηκε, ενώ από του χρόνου θα κοσμούν και πάλι την κατηγορία. Μία κατηγορία που είναι τυχερή γιατί της... έρχονται και πάλι ομάδες που δεν παίζουν μεταξύ συγγενών και φίλων. Τόσο ο Αστακός όσο και ο Πανιώνιος εγγυώνται γεμάτα γήπεδα. Ακόμα και ο Αμύντας, τηρουμένων των αναλογιών.

Γιατί εν τέλει αυτό είναι το μεγάλο κέρδος της φετινής Α2. Τα γεμάτα γήπεδα και οι πόλεις ή οι περιοχές που αγκάλιασαν τις ομάδες τους.