Λυσσάξατε όλοι ότι όσο πάμε προς το φινάλε της Α2 θα γίνονται σημεία και τέρατα. Και τι έιγνε χθες; Τίποτα. Στα όρια του φυσιολογικού ήταν όλα. Τουλάχιστον στο δικό μου το μυαλό, γιατί όταν το ανέλυσα, κάποιοι με κοίταξαν περίεργα.

Εμένα δηλαδή, δε με εκπλήσσει που ο Φλαθλητικός που καιγόταν γιατί παίζει για την παραμονή του νίκησε το Ψυχικό που έχει γίνει ο μεζές της κατηγορίας εδώ και κανα δίμηνο.

Ούτε με εκπλήσσει που ο Ερμής πέρασε από το Μετς από ένα Παγκράτι που είχε λίγους παίκτες κι έχει χάσει τους μισούς από τραυματισμό.
Ούτε με εκπλήσσει που ο Κόροιβος που βλέπει την Α1 να πλησιάζει, αλλά και την Καβάλα να απειλεί, έκανε κατάθεση ψυχής στο τελευταίο δεκάλεπτο και έβαλε 30 πόντους και γύρισε διαφορά 10 στον σωμένο Ηρακλή.

Αυτά ανέλυα στους φίλους μου και τους έδειχνα και το κουπονάκι το κερδισμένο. 2.65 τον Φιλαθλητικό έδιναν τα κορόιδα, 7 πόντους αβαντάζ στον Ερμή στο 1.80, 1.30 τη νίκη του Κόροιβου να το μεροκάματο. Και οι άλλοι, αντί να χαρούν, με μούτζωσαν και συνέχισαν την κουβέντα τους. Φίλοι να σου πετύχουν.

Εστησα αυτί κι εγώ κι άρχισα να ακούω. Οχι ότι κατάλαβα πολλά. Κάτι σκόρπια έπιασα. Για ένα πρόεδρο που έπαιρνε τηλέφωνα για να τον... προσέξουν οι διαιτητές. Και όταν έμαθε τον ορισμό και είδε ότι δεν τον έπαιρνε, συνέχισε τα τηλέφωνα. Αλλά σε παίκτες του αντιπάλου στους οποίους έταζε μεταγραφή με καλά λεφτά για του χρόνου. Για να γίνει σούσουρο και να βάλει ζιζάνια στον αντίπαλο.


Ακουγα επίσης για ένα πριμ που όχι μόνο τάχθηκε, αλλά... ταξίδεψε κιόλας. Δόθηκε δηλαδή ό,τι κι αν γινόταν. Και γιατί ταξίδεψε; Γιατί δεν το έδωσε ένας στην ομάδα του. Σε άλλη το έδωσε για να νικήσει τον ανταγωνιστή του. Ελα όμως που ο ανταγωνιστής δεν είναι κανας χθεσινός. Και πήγε... αρματωμένος στο γήπεδο, κουβαλώντας το βαρύ πυροβολικό και έφυγε άβρεχτος. Πάνε τα πέντε χιλιαρικάκια του πριμ, υπέρ πίστεως...

Εκεί που μπερδεύτηκα ήταν σε μια άλλη ιστορία. Ακουσα για μια ομάδα που πήγε όμορφα κι ωραία να παίξει ξέροντας ότι... και το τζάμπολ θα το έστελναν οι δαιτητές προς τη μεριά του αντιπάλου. Και δεν την πολυένοιαζε, γιατί στην τελική την συμφέρει να έχει του χρόνου αντίπαλο αυτόν που τα είχε μοντάρει όλα στην εντέλεια, παρά να τρέχει στα πέρατα της χώρας. Μόνο που το κομάντα το παράκαναν. Τους πήραν τον λαιμό με τη φαλτσέτα, κομψότης μηδέν. Και τα παιδιά εξερράγησαν. Μόνο που ένας αντέδρασε πολύ. Τόσο πολύ, που κάποιοι άρχισαν να λένε ότι έκανε θέατρο για να ξεκαρφωθεί. Από τι; Δεν τα καταλαβαίνω εγώ αυτά.

Το μόνο σαφές απ' όσα άκουγα ήταν αυτό για το Λαύριο. Που έλεγαν διάφοροι από το πρωί ότι θα χάσει εύκολα στη Βέροια επειδή ταξίδεψε αυθημερόν με το πουλμανάκι. Μόνο που οι διάφοροι δεν ξέρουν ότι πάνε χρόνια που στο Λαύριο κάνουν έτσι τα ταξίδια. Και επειδή υπάρχουν παίκτες από παλιά εκεί, το έχουν συνηθίσει. Και μπήκαν κι έκαναν παρέλαση στη Βέροια και ξαναμπήκαν κύριοι στο πουλμανάκι για την επιστροφή.

Αυτά έλεγαν οι φαντασμένοι. Εγώ τους κέρασα κατιτίς με τα κέρδη και έφυγα. Μα τόση κακοήθεια πια; Τόσα σενάρια για να 'χαμε να λέγαμε; Αντε από εκεί πια...

Πηγή: Basketnews.gr