Στη σημερινή μας τελευταία επικοινωνία θα προσπαθήσω να κάνω μια αναδρομή στο τι είδαμε γενικά στο πρωτάθλημα αλλά θα δώσουμε και μια συνοπτική εικόνα της κάθε ομάδας ξεχωριστά.
Βασικά είδαμε ένα πρωτάθλημα τυπικό της Α2. Ανταγωνιστικό, με πολλές εκπλήξεις, αντιπροσωπευτικό όλης της χώρας αφού είχε ομάδες που καλύπτανε ένα ευρύ φάσμα της χώρας και πολλά γεμάτα γήπεδα από κόσμο, κυρίως στις επαρχιακές πόλεις με κόσμο κατά βάση μπασκετικό.
Αυτά ήταν τα θετικά του πρωταθλήματος αλλά υπήρχαν και αρνητικά. Ξεκινάμε από τα πολλά οικονομικά προβλήματα που παρουσιάστηκαν σε πολλά σωματεία, σωματεία αβοήθητα από παντού που προσπαθούν με ηρωικές προσπάθειες να κρατήσουν το μπάσκετ και το πρωτάθλημα της Α2 ζωντανό χωρίς καμία συμπαράσταση από κανέναν φορέα ούτε καν , στις περισσότερες περιπτώσεις και από τις εκάστοτε τοπικές κοινωνίες.
Άλλο αρνητικό τα πολλά παιχνίδια κεκλεισμένων των θυρών. Είναι ένα φαινόμενο που θα πρέπει να προβληματίσει τα σωματεία και να πάρουν τα μέτρα τους.
Επίσης το πρωτάθλημα της Α2 ναι μεν και φέτος ήταν ανταγωνιστικό αλλά κατά την ταπεινή μου άποψη ήταν το χειρότερο από πλευράς ποιότητας ομάδων όλων των εποχών. Αιτίες υπάρχουν αρκετές. Η πιο σοβαρή , πάντα κατά την άποψη μου, μία: το πρωτάθλημα γερνάει και δεν τροφοδοτείται από νέα παιδιά. Θα δείτε και παρακάτω ότι θα δυσκολευτούμε να βρούμε στις ομάδες νέα παιδιά που ξεχωρίσανε. Υπεύθυνοι πολλοί. Πρώτα τα ίδια τα νέα παιδιά που δεν δουλεύουν σωστά και πολύ αλλά που και πολλές φορές οι επιλογές τους είναι τραγικές και στηρίζονται στο εφήμερο κέρδος και όχι στη μακροχρόνια εξέλιξη τους. Φταίνε οι σύλλογοι που αρνούνται να επενδύσουν στα νέα παιδιά γιατί όλοι αισθάνονται ότι πάνε για πρωτάθλημα και κανείς δεν έχει υπομονή να δουλέψει παιδιά και ομάδες με σχέδιο σε βάθος χρόνου. Όλοι για το εδώ και τώρα. Υπήρξαν ομάδες και προπονητές που στις τελευταίες αγωνιστικές αν και είχαν αξιόλογα νέα παιδιά στη διάθεση τους δεν τους έδωσαν καθόλου χρόνο μόνο και μόνο για να κερδίσουν καμιά θέση στη βαθμολογία οι ομάδες και τη θέση τους οι προπονητές. Έτσι όμως η παραγωγική διαδικασία που θα έπρεπε να είναι βασικό ζητούμενο της κατηγορίας έχει πάει τελείως στα αζήτητα. Τέλος θα πρέπει να λάβει τέλος αυτή η ανοησία της υποχρεωτικής συμμετοχής των 2 μικρών έστω και για ένα δευτερόλεπτο , μέτρο που φέρνει τα εντελώς αντίθετα από τα προσδοκώμενα αποτελέσματα και απλά αιχμαλωτίζει παιδιά σε ομάδες μόνο και μόνο για να είναι τυπικά εντάξει. Εκτός όλων των άλλων θίγει την αξιοπρέπεια και των παιδιών που μπαίνουν, παρευρίσκονται μία φάση μέσα στον αγωνιστικό χώρο και με την πρώτη ευκαιρία ξαναβγαίνουν. Αυτό δεν είναι ευκαιρία, να με συγχωρείται είναι διασυρμός…….
Όσον αφορά την τελική κατάταξη νομίζω ότι ήταν μια δίκαιη κατάταξη με την Καβάλα να εξασφαλίζει από πολύ νωρίς πεντακάθαρα την άνοδο της, τον Αρκαδικό να παίρνει τη δεύτερη θέση ενώ και στην ουρά νομίζω ότι τελικά αποδόθηκε δικαιοσύνη αφού ο Λαγκαδάς από νωρίς έδειξε ότι δυσκολεύτηκε να το παλέψει ενώ και η εικόνα του Φίλιππου από κάποιο σημείο και μετά νομίζω ότι ήταν χειρότερη από τον Ηρακλή από τον οποίο έχασε 2 φορές.
Ας περάσουμε να πούμε τι είδαμε από την κάθε ομάδα ξεχωριστά.
ΚΑΒΑΛΑ
Αναμφισβήτητα η καλύτερη ομάδα του πρωταθλήματος και δίκαιη πρωταθλήτρια. Στην αρχή λόγω της αμφιβολίας στο ποια κατηγορία θα παίξει φάνηκε κάπως επηρεασμένη, έκανε ένα μέτριο ξεκίνημα αλλά μετά την ήττα της από τον Εθνικό πάτησε γκάζι και δεν άφησε καμιά αμφιβολία. Ομάδα που, όπως κάθε καλή ομάδα, στηρίχτηκε στην εξαιρετική της αμυντική λειτουργία που ήταν μακράν η καλύτερη στη κατηγορία αλλά και στην ομαδικότητα της στο επιθετικό κομμάτι. Αυτά τα δύο στοιχεία έκαναν τη διαφορά και έφεραν την σφραγίδα του εξαιρετικού της προπονητή, του Γιάννη του Τζήμα , που ήταν σίγουρα ο καλύτερος προπονητής της χρονιάς στη κατηγορία.
Βέβαια ήταν και μια ομάδα με πολύ πλούσιο και έμπειρο ρόστερ με δύο από τους καλύτερους σκόρερ της κατηγορίας, τον Τότσιο και τον Καράμπουλα αλλά και πολλά άλλα έμπειρα και ποιοτικά παιδιά όπως είναι οι Χαρισμίδης, Καραποστόλου, Κατσαρές, Αγγελακόπουλος, Καλαμπάκας και Καλαιτζίδης. Καλά στοιχεία έδειξε και ο νεαρός Βελισσαρίου.
ΑΡΚΑΔΙΚΟΣ
Πολύ σοβαρή ομάδα, με όχι το μεγάλο βάθος της Καβάλας αλλά με πείρα και σχέδιο που ακολούθησε από την αρχή μέχρι το τέλος της χρονιάς και αυτό πιστώνεται στον νεαρό κόουτς της ομάδας που μπόρεσε και διαχειρίστηκε και την ομάδα του αλλά και τις ισχυρές προσωπικότητες άψογα.
Για έμενα το βασικό προσόν του Αρκαδικού ήταν ότι είχε ξεκάθαρο στόχο από την αρχή του πρωταθλήματος και ότι ακόμα και σε δύσκολες στιγμές δεν παρέκλινε από αυτόν και δεν το γύρισε σε φαιδρότητες του τύπου : « τώρα πάμε να σωθούμε και στόχος η γρήγορη σωτηρία……». Επένδυσε , το πάλεψε και φυσιολογικά δικαιώθηκε.
Ο έλεγχος του ρυθμού και η προσήλωση στο σχέδιο σε κάθε παιχνίδι ήταν τα βασικά του τακτικά όπλα ενώ η εμπειρία και η ποιότητα των Καρύδα, Χατζή και Κοψαύτη αλλά και η παρουσία του καλύτερου ίσως ψηλού, επιθετικά, της κατηγορίας ήταν τα μεγάλα του όπλα. Ακόμα είχε το προσόν να χτυπήσει και να πάρει όλα τα καθοριστικά παιχνίδια σε πολύ κρίσιμες καμπές του πρωταθλήματος.
Ο νεαρός Καραμαλέγκος επέστρεψε από μακροχρόνιο τραυματισμό και δεν μπόρεσε να δείξει πολλά πράγματα αλλά ο χρόνος είναι σίγουρο ότι θα τον δικαιώσει αν συνεχίσει να δουλεύει.
ΛΑΥΡΙΟ
Η ομάδα έκπληξη της χρονιάς, η μοναδική ομάδα που δικαιούται να λέει ότι έκανε αγωνιστική υπέρβαση στο εφετινό πρωτάθλημα. Μια ομάδα που απέδειξε ότι πρωταθλητισμό και επιτυχίες δεν φέρνουν μόνο τα λεφτά και τα μεγάλα ονόματα αλλά πάνω από όλα είναι η δύναμη της παρέας , το καλό κλίμα και η πίστη και αφοσίωση στον σύλλογο, στους συμπαίκτες σου και στον προπονητή σου.
Ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης που έφτασε πολύ κοντά στο όνειρο αλλά πλήρωσε δύο πολύ επώδυνες ήττες στην έδρα της από Λειβαδιά και Αετό αλλά και τους πολλούς τραυματισμούς που έπληξαν την ομάδα στο πιο καίριο σημείο, εκεί που κρινόντουσαν όλα, τραυματισμοί που πιθανολογώ ότι ήταν αποτέλεσμα της υπερπροσπάθειας που έκαναν τα παιδιά. Πολλά , πολλά εύσημα στον κόουτς Χρήστο Σερέλη ένα νέο και σεμνό παιδί αλλά και πολύ ικανό προπονητή που είναι και παιδί της πόλης και της ομάδας.
Εξαιρετικό πρωτάθλημα έκανε ο Γιαννακόπουλος, που ήταν ο ηγέτης της ομάδας, αλλά και οι Σακελλαρίου , Μπρόζος και Περράκης χωρίς να σημαίνει ότι υστέρησε κάποιος από τα υπόλοιπα παιδιά.
ΕΘΝΙΚΟΣ
Στη παρθενική του εμφάνιση στο πρωτάθλημα ο Εθνικός μπήκε με μεγάλες φιλοδοξίες, φιλοδοξίες απόλυτα θεμιτές βάσει και της επένδυσης αλλά και του ρόστερ που για εμένα προσωπικά ήταν μαζί με αυτό της Καβάλας το πιο ποιοτικό και ταυτόχρονα και το πιο βαθύ.
Ξεκίνησε πολύ καλά το πρωτάθλημα και παρά τον πρώτο κραδασμό που είχε με την ξαφνική αποχώρηση του κόουτς Κουστένη, για το μεγαλύτερο μέρος του πρώτου γύρου πήγαινε εξαιρετικά βαθμολογικά και για εμένα προσωπικά ήταν το δεύτερο μεγάλο φαβορί για την άνοδο μετά την Καβάλα. Όμως ένα καταστροφικό φινάλε πρώτου γύρου με 5 αλλεπάλληλες ήττες τον έβγαλαν γρήγορα εκτός διεκδίκησης της ανόδου στην οποία ουσιαστικά δεν μπήκε ποτέ ξανά.
Στο τέλος του γύρου έγινε μια ακόμα αλλαγή προπονητή με τον κόουτς Βλάχο να παίρνει τη θέση του κόουτς Γούναρη, η εικόνα να βελτιώνεται αισθητά αλλά οι ήττες από τον ΟΦΗ και τον Αρκαδικό έκοψαν κάθε ελπίδα για κάτι παραπάνω.
Στα συν του Εθνικού είναι ότι έμεινε σοβαρός μέχρι το τέλος και με 5 νίκες στο φινάλε κατάφερε να αναρριχηθεί βαθμολογικά στο φινάλε μέχρι τη τέταρτη θέση.
Βασικοί πρωταγωνιστές οι ψηλοί Μαχαίρας και Γκιζόγιαννης και ο πλέι μέικερ Κουκάς που η απόδοση του ήταν βαρόμετρο για την ομάδα. Ο τραυματισμός του Ψυλέα στέρησε σε κρίσιμο σημείο ένα μεγάλο όπλο της ομάδας. Από τους νεαρούς Παπαδιονυσίου και Αναγνωστόπουλο εγώ προσωπικά περίμενα πολύ περισσότερα
ΨΥΧΙΚΟ
Στη πέμπτη θέση τερμάτισε το Ψυχικό, μια ομάδα που επίσης είχε ένα εξαιρετικό ρόστερ, διοικητική σταθερότητα, έναν προπονητή που είναι χρόνια στην ομάδα και ξέρει πρόσωπα και πράγματα , τον κόουτς Ρεμεντέλα, αλλά και την φιλοδοξία να κάνει το βήμα παραπάνω. Το ότι δεν το κατάφερε οφείλεται κατά κύριο λόγο στο ότι δεν μπόρεσε να εκμεταλλευθεί τον παράγοντα έδρα αφού στο γήπεδο του έκανε 5 ήττες που είναι πάρα πολλές για ομάδα που θέλει να ανέβει. Χαρακτηριστικό είναι ότι είναι η μόνη ομάδα που έκανε περισσότερες ήττες στην έδρα της παρά εκτός έδρας, γεγονός εξαιρετικά σπάνιο αλλά και γεγονός που ακύρωσε την εξαιρετική εικόνα που είχε στα εκτός έδρας παιχνίδια και τα πολύ σημαντικά αποτελέσματα που πήρε.
Θα πρέπει να αναγνωρίσουμε βέβαια ότι είχε την ατυχία να χάσει από σοβαρό τραυματισμό τον Λάτοβιτς που ήταν βασικό γρανάζι της ομάδας, ενώ είχε και πολλές απουσίες, επίσης λόγω τραυματισμού, ενός ακόμη ψηλού , του Πάνου. Ο συνδυασμός αυτών των δύο γεγονότων αδυνάτισε πολύ τη γραμμή των ψηλών αφού και αντικαταστάτης του Λάτοβιτς, ο πολύπειρος Μαρμαρινός, δεν έδωσε αυτά που θα ήθελαν. Μοιραία το επιθετικό παιχνίδι της ομάδας μεταφέρθηκε σε ένα πολύ μεγάλο μέρος στη περιφέρεια και έγινε λίγο μονοδιάστατο και προβλέψιμο.
Καταπληκτική χρονιά έκανε ο Δημάκος που ήταν μακράν ο καλύτερος επιθετικός της κατηγορίας και που πιστεύω ότι αξίζει μιας ακόμα ευκαιρίας στην Α1 αφού λίγα παιδιά ακόμα και στη μεγάλη κατηγορία έχουν τόσο γρήγορα πόδια και τέτοια έκρηξη όσο ο Δημάκος. Καλή χρονιά έκανε και ο Παπανικολάου.
ΛΕΙΒΑΔΙΑ
Μια ομάδα που μπήκε τελευταία στιγμή στη κατηγορία, ξεκίνησε αρκετά διστακτικά στη κατηγορία και φαινότανε ότι πολύ δύσκολα θα απέφευγε τις περιπέτειες. Λίγο όμως πριν τη Χριστουγεννιάτικη διακοπή η διοίκηση έκανε τη κίνηση που θα άλλαζε την εικόνα της ομάδας εντυπωσιακά και αυτή ήταν η απόκτηση του Γιάννη Γκαγκαλούδη.
Ήταν μια κίνηση που εκτός του ότι πρόσθεσε την ποιότητα και την προσωπικότητα του Γιάννη στην ομάδα ταυτόχρονα έδωσε μεγάλη αυτοπεποίθηση και στα υπόλοιπα παιδιά της ομάδας με αποτέλεσμα στον δεύτερο γύρο η ομάδα όχι μόνο να κάνει μόνο μια ήττα, και αυτή την προτελευταία αγωνιστική, αλλά παρά λίγο να έμπαινε και στη διεκδίκηση της ανόδου κάνοντας πολύ μεγάλες νίκες και πολύ ωραία παιχνίδια.
Εκτός του Γκαγκαλούδη, που κατά τη γνώμη μου είναι ο αδιαφιλονίκητος mvp του πρωταθλήματος, εξαιρετικό πρωτάθλημα για την ομάδα του Νίκου Οικονόμου έκανε ο Δημητριάδης σε μια πραγματικά εντυπωσιακή επιστροφή στο πρωτάθλημα της Α2 και ο Βουκαντίνοφ μετά από ένα μέτριο ξεκίνημα. Πολύ καλά στοιχεία έχει ο νεαρός Μαράντος αλλά πρέπει να δουλέψει πολύ ακόμα και ειδικά στο κομμάτι της προσωπικότητας αλλά και ίσως πρέπει να στηριχθεί περισσότερο.
ΔΟΞΑ ΛΕΥΚΑΔΑΣ
Άλλη μια ομάδα που μπήκε με μεγάλες φιλοδοξίες στο πρωτάθλημα. Στην αρχή παρουσίασε μια μάλλον προβληματική εικόνα που ήταν ακόμα πιο προβληματική στα εκτός έδρας παιχνίδια με αποτέλεσμα να χάσει πολύτιμο έδαφος. Πριν τελειώσει ο γύρος η διοίκηση έκανε δύο κινήσεις για να δώσει ώθηση στην ομάδα. Η πρώτη ήταν η πρόσληψη του κόουτς Ζιάγκου στη θέση του Γιώργου Ζαφειρούδη με τον οποίον η ομάδα είχε ανέβει πέρσι και μετά από λίγο απέκτησε και τον Κυρίτση.
Στην αρχή οι αλλαγές έδωσαν όντως κάποια ώθηση όμως το έδαφος που είχε χαθεί ήταν πολύ και η δυσκολία στο να καλυφθεί μεγάλη. Το πάλεψε όσο μπορούσε, έμεινε στη διεκδίκηση της δεύτερης θέσης στο μεγαλύτερο διάστημα του πρωταθλήματος αλλά τελικά δεν κατάφερε να κάνει την υπέρβαση.
Ήταν μια ακόμα υγιής επαρχιακή ομάδα που έδωσε πολλά στο πρωτάθλημα και πιστεύω ότι αν επιμείνει στη συνέχεια την επόμενη χρονιά θα είναι διεκδικήτρια αξιοποιώντας την εφετινή εμπειρία.
Ο Κυρίτσης βοήθησε πολύ αλλά οι τραυματισμοί του στο τέλος του πρωταθλήματος στοιχήσανε, ο Κυριακόπουλος είχε καλό φινάλε πρωταθλήματος ενώ και τα υπόλοιπα έμπειρα παιδιά ( Αποστολίδης, Σκλάβος, Αναγνωστόπουλος ) το παλέψανε.
ΠΑΓΚΡΑΤΙ
Μια ομάδα χαμηλού μπάτζετ που έπαιξε πολύ όμορφο μπάσκετ , γρήγορο και θεαματικό, γρήγορα εξασφάλισε την εκπλήρωση των στόχων του και με όπλο την έδρα του έδειξε για άλλη μια χρονιά ένα πολύ ανταγωνιστικό πρόσωπο και ήταν σκληρό καρύδι για όλους τους αντιπάλους. Ομάδα που έφερε τη σφραγίδα του κόουτς Ντίνου Καλαμπάκου με εξαιρετικό επιθετικό παιχνίδι που επέτρεψε σε πολλά παιδιά να δείξουν το ταλέντο τους και ήταν πολύ ευχάριστο στον κόσμο να την παρακολουθεί.
Κουτρούλιας, Ράπτης και ο νεαρός Παπαντωνάκος συνέθεσαν μια εξαιρετική τριάδα ψηλών ενώ και οι περιφερειακοί του παίκτες ήταν φωτιά από το τρίποντο με αξιοσημείωτη την εικόνα του Κοβάσεβιτς ενός εξαιρετικού σουτέρ από το τρίποντο. Αδύνατο κομμάτι της ομάδας ήταν το αμυντικό.
ΟΦΗ
Ομάδα που ξεκίνησε με βλέψεις τουλάχιστον εξάδας αλλά η αποχώρηση του Ραζή και οι πάρα πολλοί τραυματισμοί έκαναν την προσπάθεια της ομάδας ηρωική για να εξασφαλίσει τελικά τη σωτηρία της στις τελευταίες αγωνιστικές.
Η αποχώρηση του Ραζή δημιούργησε μεγάλα προβλήματα σε μια νευραλγική θέση όπως είναι αυτή του πλέι μέικερ, που στην ουσία έμεινε μόνος του ο νεαρός Μαυραγάνης, ενώ από τραυματισμό έχασε πολλά παιχνίδια ο αρχηγός της ομάδας, ο Κιτσούλης.
Σοβαρή ομάδα μέσα στο γήπεδο πάλεψε σχεδόν όλα τα παιχνίδια και νομίζω ότι θα τερμάτιζε πολύ πιο ψηλά αν δεν αντιμετώπιζε σωρεία προβλημάτων , αγωνιστικών και μη.
Εξαιρετική χρονιά έκανε ο Λιανός , ίσως την καλύτερη της καριέρας του, όπως και ο Στυλιανού που επιβεβαίωσε ότι είναι ένας από τους καλύτερους σουτέρ της κατηγορίας. Ταυτόχρονα ο ΟΦΗ νομίζω ότι είχε και τον καλύτερο νέο παίκτη της κατηγορίας , τον Χάλαρη που έκανε μια εξαιρετική χρονιά.
ΑΕΤΟΣ
Ομάδα με εξαιρετικό ρόστερ που είχε όμως μια ασταθή πορεία με καλές και κακές στιγμές που δεν της επέτρεψαν να κάνει κάτι παραπάνω από τη σωτηρία της που την δικαιούταν 100%. Ομάδα και αυτή που δοκιμάστηκε από πολλές ανακατατάξεις αφού μια εβδομάδα πριν την έναρξη του πρωταθλήματος ο προπονητής , που την έστησε και την δούλεψε στην προετοιμασία, αποχώρησε για το Περιστέρι και στη θέση του ανέλαβε ο κόουτς Κατσούνης για να αντικατασταθεί και αυτός στα μισά του δευτέρου γύρου από τον κόουτς Μάγειρα και βέβαια θα ήταν αφύσικο η ομάδα να μην επηρεαστεί από όλες αυτές τις αλλαγές.
Ομάδα με πολυπρόσωπη και ικανή front – line και ποιοτική αλλά κάπως ολιγάριθμη περιφέρεια αφού στις θέσεις 1-2 είχε λίγους αριθμητικά παίκτες και μάλιστα μετά τον τραυματισμό του Μόρφη για 2 μήνες ουσιαστικά σε αυτές τις 2 θέσεις είχαν απομείνει μόνο δυό παίκτες, ο Μητσάκης και ο Ροδοστόγλου ενώ κλήθηκαν να δώσουν βοήθεια σε αυτές τις θέσεις ο Κόκκαλης και ο Αράπης που αποκτήθηκε τα Χριστούγεννα, δυό παιδιά που η θέση τους είναι στο 3.
Θα έλεγα ότι αυτή η έλλειψη επιλογών στις θέσεις 1-2 στοίχησε πολλές ήττες, ήττες που έγιναν στον πόντο και που αν είχε κάποιες από αυτές θα είχε πολύ καλύτερη βαθμολογική θέση από αυτήν που πήρε.
Ο Ροδοστόγλου επανήλθε σε καλές χρονιές φέτος με το εξαιρετικό 51% στο τρίποντο ενώ καλή χρονιά έκαναν και ο εξαιρετικά ποιοτικός φόργουορντ Κόκκαλης και ο Τζουγκαράκης που έδωσε μεγάλες μάχες κάτω από τα καλάθια.
ΗΡΑΚΛΗΣ
Ο ιστορικός σύλλογος της Θεσσαλονίκης, η πιο βαριά φανέλα της κατηγορίας, έδωσε μάχη και τελικά κατάφερε να σώσει τη κατηγορία τη τελευταία κυριολεκτικά στιγμή.
Οι δύο του νίκες , εντός και εκτός , επί του Φιλίππου ήταν οι καλύτερες του στιγμές στο πρωτάθλημα και θα έλεγα και οι νίκες κλειδί για τη παραμονή του αφού στο τέλος ισοβάθμησε με τον Φίλιππο και αυτές οι δυο νίκες ήταν που του έδωσαν το πλεονέκτημα στην ισοβαθμία. Ίσως αν είχε λιγότερα εντός έδρας παιχνίδια κεκλεισμένων των θυρών να είχε εξασφαλίσει νωρίτερα τη σωτηρία γιατί κακά τα ψέματα ο κόσμος του Ηρακλή είναι μεγάλη βοήθεια για την ομάδα.
Οι έμπειροι Δέσπος, Κοθράς και Χρυσόπουλος μαζί με τον Μιχάλογλου, που έδωσε συνέχεια στη περσινή του καλή χρονιά, ήταν οι 4 που στήριξαν περισσότερο το οικοδόμημα.
ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΒΕΡΟΙΑΣ
Το καλό του ξεκίνημα και οι 3 συνεχόμενες νίκες που έκανε στο ξεκίνημα του πρωταθλήματος δυστυχώς για την ομάδα της Βέροιας δεν είχαν συνέχεια, γρήγορα μπήκε στο γκρουπ των ομάδων που πάλεψαν για τη σωτηρία τους και στο τέλος δεν βρήκε τη δύναμη να τα καταφέρει παρόλο που στο τελευταίο παιχνίδι πήγε να κάνει τη μεγάλη ανατροπή και έχασε την άνοδο από ένα χαμένο σουτ ενός από τους καλύτερους του παίκτες μέσα στη χρονιά, του Πλιούκα που μαζί με τον πολύπειρο Γκιουλέκα ήταν αυτοί παλέψανε περισσότερο να κρατήσουν την ομάδα στη κατηγορία αλλά τελικά δεν τα κατάφεραν αφού εκτός όλων των άλλων δεν πήρανε τη παραμικρή βοήθεια από τον κοινοτικό τους παίκτη, τον πανύψηλο Αμπέλε που ήταν ωσεί παρών σε όλη τη διάρκεια του πρωταθλήματος ρίχνοντας όλο το βάρος στο παιχνίδι κοντά στο καλάθι στον Κασαμπαλή που μοιραίο ήταν να δυσκολευτεί μόνος του. Μακάρι η επόμενη μέρα του Φίλιππου να είναι καλύτερη.
ΕΡΜΗΣ ΛΑΓΚΑΔΑ
Η ομάδα του Λαγκαδά μετά από 7 συνεχόμενες παρουσίες στη κατηγορία φέτος δεν τα κατάφερε να παραμείνει στη κατηγορία και ουσιαστικά ουδέποτε πάλεψε με αυξημένες πιθανότητες να σωθεί αφου από την αρχή του πρωταθλήματος έμεινε πίσω.
Ομάδα με δυο εξαιρετικούς ψηλούς , τον Μπένα και τον Μανούσο αλλά με πολλές αγωνιστικές αδυναμίες που όσο η χρονιά προχωρούσε αντί να βελτιώνονται όλο και χειροτερεύανε με αποτέλεσμα όταν ήρθε και η απογοήτευση να μην μπορεί ουσιαστικά να είναι καν ανταγωνιστική παρόλη τη τίμια προσπάθεια που έκανε.
Ένα νέο παιδί που έδειξε καλά στοιχεία ήταν ο περιφερειακός Καλογιαννίδης που έχει τα φόντα να συνεχίσει καλά στη καριέρα του
ΗΛΥΣΙΑΚΟΣ
Υπήρξε και μια 14η ομάδα που πολλοί την ονομάσανε ομάδα – φάντασμα και που τελικά στα μισά του δρόμου η επιτροπή επαγγελματικού αθλητισμού την πέταξε εκτός πρωταθλήματος. Για εμένα όμως που την έστησα και την δούλεψα δεν ήταν μια ομάδα – φάντασμα. Ήταν μια ομάδα- πρόταση αποτελούμενη μόνο από νέα και ταλαντούχα παιδιά που δούλεψε εξαιρετικά , υποδειγματικά θα έλεγα, στη προετοιμασία , είχε δύο εξαιρετικά παιχνίδια κυπέλου με μια πρόκριση και έναν αποκλεισμό από τον μεγάλο Άρη , κερδίζοντας για 25 λεπτά και διεκδικώντας τη νίκη για 37 λεπτά. Από τον Άρη που τερμάτισε υπενθυμίζω 4ος στη κανονική περίοδο της Α1. Ήταν μια ομάδα που έπαιξε εξαιρετικό μπάσκετ αποσπώντας τα κολακευτικότερα σχόλια από όσους είχαν την τύχη να την δουν και τελικά ήταν μια ομάδα που αρχικά έπεσε θύμα της αδυναμίας των ανθρώπων της να στηρίξουν τη προσπάθεια των παιδιών, στη συνέχεια του παραλογισμού που θέλει τις ομάδες που υποβιβάζονται από την Α1 να παραμένουν ΚΑΕ με ότι τραγικό συνεπάγεται αυτό, μετά ενός ανεξήγητου και πρωτοφανούς στα χρονικά του Ελληνικού μπάσκετ ντου του ΙΚΑ κατόπιν ανώνυμης μα πάνω από όλα ανήθικης καταγγελίας που στοίχησε στον σύλλογο ένα αδιανόητο πρόστιμο 150.000 και τέλος στη πρώτη αγωνιστική του πρωταθλήματος και στα πρώτα λεπτά της αναμέτρησης, που κατέληξε και νικηφόρα, η ομάδα έχασε τον καλύτερο της παίκτη, τον παίκτη πάνω στον οποίο χτίστηκε η ομάδα , τον Φακοπουλίδη. Ήταν τόσα πολλά τα χτυπήματα που όντως αυτή η ομάδα δεν τα άντεξε αλλά ακόμα και τώρα πιστεύω ότι αν δεν συμβαίνανε όλα αυτά τα απίθανα και ειδικά να μην χτυπούσε ο Φακοπουλιδης αυτή η ομάδα δεν θα είχε μείνει στην ιστορία ως ομάδα φάντασμα αλλά ως ομάδα έκπληξη και πρόταση για να δοθεί χώρος επιτέλους στα νέα παιδιά που θέλουν να αξιοποιήσουν το ταλέντο τους…….
Αυτό ήταν το φετινό πρωτάθλημα της Α2. Συναρπαστικό όπως πάντα αλλά και εγκαταλελειμμένο να στηρίζεται στη τρέλα ορισμένων παραγόντων, προπονητών και παικτών που όποιος όμως το παρακολουθεί ξέρει ότι δίνουν πολλές συγκινήσεις.
Μαζί το παρακολουθήσαμε για πολύ καιρό και θέλω να πιστεύω ότι σας βοήθησα να το κατανοήσετε όσο το δυνατόν καλύτερα.
Τέλος θέλω να ευχαριστήσω τον Σπύρο που μου έδωσε αυτό το βήμα επικοινωνίας.
Να είστε όλοι καλά , να περάσετε καλό καλοκαίρι και μην σταματάτε να απολαμβάνετε το μπάσκετ και στις κατηγορίες μακριά από τους προβολείς της δημοσιότητας...
Η ομάδα έκπληξη της χρονιάς, η μοναδική ομάδα που δικαιούται να λέει ότι έκανε αγωνιστική υπέρβαση στο εφετινό πρωτάθλημα. Μια ομάδα που απέδειξε ότι πρωταθλητισμό και επιτυχίες δεν φέρνουν μόνο τα λεφτά και τα μεγάλα ονόματα αλλά πάνω από όλα είναι η δύναμη της παρέας , το καλό κλίμα και η πίστη και αφοσίωση στον σύλλογο, στους συμπαίκτες σου και στον προπονητή σου.
Ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης που έφτασε πολύ κοντά στο όνειρο αλλά πλήρωσε δύο πολύ επώδυνες ήττες στην έδρα της από Λειβαδιά και Αετό αλλά και τους πολλούς τραυματισμούς που έπληξαν την ομάδα στο πιο καίριο σημείο, εκεί που κρινόντουσαν όλα, τραυματισμοί που πιθανολογώ ότι ήταν αποτέλεσμα της υπερπροσπάθειας που έκαναν τα παιδιά. Πολλά , πολλά εύσημα στον κόουτς Χρήστο Σερέλη ένα νέο και σεμνό παιδί αλλά και πολύ ικανό προπονητή που είναι και παιδί της πόλης και της ομάδας.
Εξαιρετικό πρωτάθλημα έκανε ο Γιαννακόπουλος, που ήταν ο ηγέτης της ομάδας, αλλά και οι Σακελλαρίου , Μπρόζος και Περράκης χωρίς να σημαίνει ότι υστέρησε κάποιος από τα υπόλοιπα παιδιά.
ΕΘΝΙΚΟΣ
Στη παρθενική του εμφάνιση στο πρωτάθλημα ο Εθνικός μπήκε με μεγάλες φιλοδοξίες, φιλοδοξίες απόλυτα θεμιτές βάσει και της επένδυσης αλλά και του ρόστερ που για εμένα προσωπικά ήταν μαζί με αυτό της Καβάλας το πιο ποιοτικό και ταυτόχρονα και το πιο βαθύ.
Ξεκίνησε πολύ καλά το πρωτάθλημα και παρά τον πρώτο κραδασμό που είχε με την ξαφνική αποχώρηση του κόουτς Κουστένη, για το μεγαλύτερο μέρος του πρώτου γύρου πήγαινε εξαιρετικά βαθμολογικά και για εμένα προσωπικά ήταν το δεύτερο μεγάλο φαβορί για την άνοδο μετά την Καβάλα. Όμως ένα καταστροφικό φινάλε πρώτου γύρου με 5 αλλεπάλληλες ήττες τον έβγαλαν γρήγορα εκτός διεκδίκησης της ανόδου στην οποία ουσιαστικά δεν μπήκε ποτέ ξανά.
Στο τέλος του γύρου έγινε μια ακόμα αλλαγή προπονητή με τον κόουτς Βλάχο να παίρνει τη θέση του κόουτς Γούναρη, η εικόνα να βελτιώνεται αισθητά αλλά οι ήττες από τον ΟΦΗ και τον Αρκαδικό έκοψαν κάθε ελπίδα για κάτι παραπάνω.
Στα συν του Εθνικού είναι ότι έμεινε σοβαρός μέχρι το τέλος και με 5 νίκες στο φινάλε κατάφερε να αναρριχηθεί βαθμολογικά στο φινάλε μέχρι τη τέταρτη θέση.
Βασικοί πρωταγωνιστές οι ψηλοί Μαχαίρας και Γκιζόγιαννης και ο πλέι μέικερ Κουκάς που η απόδοση του ήταν βαρόμετρο για την ομάδα. Ο τραυματισμός του Ψυλέα στέρησε σε κρίσιμο σημείο ένα μεγάλο όπλο της ομάδας. Από τους νεαρούς Παπαδιονυσίου και Αναγνωστόπουλο εγώ προσωπικά περίμενα πολύ περισσότερα
ΨΥΧΙΚΟ
Στη πέμπτη θέση τερμάτισε το Ψυχικό, μια ομάδα που επίσης είχε ένα εξαιρετικό ρόστερ, διοικητική σταθερότητα, έναν προπονητή που είναι χρόνια στην ομάδα και ξέρει πρόσωπα και πράγματα , τον κόουτς Ρεμεντέλα, αλλά και την φιλοδοξία να κάνει το βήμα παραπάνω. Το ότι δεν το κατάφερε οφείλεται κατά κύριο λόγο στο ότι δεν μπόρεσε να εκμεταλλευθεί τον παράγοντα έδρα αφού στο γήπεδο του έκανε 5 ήττες που είναι πάρα πολλές για ομάδα που θέλει να ανέβει. Χαρακτηριστικό είναι ότι είναι η μόνη ομάδα που έκανε περισσότερες ήττες στην έδρα της παρά εκτός έδρας, γεγονός εξαιρετικά σπάνιο αλλά και γεγονός που ακύρωσε την εξαιρετική εικόνα που είχε στα εκτός έδρας παιχνίδια και τα πολύ σημαντικά αποτελέσματα που πήρε.
Θα πρέπει να αναγνωρίσουμε βέβαια ότι είχε την ατυχία να χάσει από σοβαρό τραυματισμό τον Λάτοβιτς που ήταν βασικό γρανάζι της ομάδας, ενώ είχε και πολλές απουσίες, επίσης λόγω τραυματισμού, ενός ακόμη ψηλού , του Πάνου. Ο συνδυασμός αυτών των δύο γεγονότων αδυνάτισε πολύ τη γραμμή των ψηλών αφού και αντικαταστάτης του Λάτοβιτς, ο πολύπειρος Μαρμαρινός, δεν έδωσε αυτά που θα ήθελαν. Μοιραία το επιθετικό παιχνίδι της ομάδας μεταφέρθηκε σε ένα πολύ μεγάλο μέρος στη περιφέρεια και έγινε λίγο μονοδιάστατο και προβλέψιμο.
Καταπληκτική χρονιά έκανε ο Δημάκος που ήταν μακράν ο καλύτερος επιθετικός της κατηγορίας και που πιστεύω ότι αξίζει μιας ακόμα ευκαιρίας στην Α1 αφού λίγα παιδιά ακόμα και στη μεγάλη κατηγορία έχουν τόσο γρήγορα πόδια και τέτοια έκρηξη όσο ο Δημάκος. Καλή χρονιά έκανε και ο Παπανικολάου.
ΛΕΙΒΑΔΙΑ
Μια ομάδα που μπήκε τελευταία στιγμή στη κατηγορία, ξεκίνησε αρκετά διστακτικά στη κατηγορία και φαινότανε ότι πολύ δύσκολα θα απέφευγε τις περιπέτειες. Λίγο όμως πριν τη Χριστουγεννιάτικη διακοπή η διοίκηση έκανε τη κίνηση που θα άλλαζε την εικόνα της ομάδας εντυπωσιακά και αυτή ήταν η απόκτηση του Γιάννη Γκαγκαλούδη.
Ήταν μια κίνηση που εκτός του ότι πρόσθεσε την ποιότητα και την προσωπικότητα του Γιάννη στην ομάδα ταυτόχρονα έδωσε μεγάλη αυτοπεποίθηση και στα υπόλοιπα παιδιά της ομάδας με αποτέλεσμα στον δεύτερο γύρο η ομάδα όχι μόνο να κάνει μόνο μια ήττα, και αυτή την προτελευταία αγωνιστική, αλλά παρά λίγο να έμπαινε και στη διεκδίκηση της ανόδου κάνοντας πολύ μεγάλες νίκες και πολύ ωραία παιχνίδια.
Εκτός του Γκαγκαλούδη, που κατά τη γνώμη μου είναι ο αδιαφιλονίκητος mvp του πρωταθλήματος, εξαιρετικό πρωτάθλημα για την ομάδα του Νίκου Οικονόμου έκανε ο Δημητριάδης σε μια πραγματικά εντυπωσιακή επιστροφή στο πρωτάθλημα της Α2 και ο Βουκαντίνοφ μετά από ένα μέτριο ξεκίνημα. Πολύ καλά στοιχεία έχει ο νεαρός Μαράντος αλλά πρέπει να δουλέψει πολύ ακόμα και ειδικά στο κομμάτι της προσωπικότητας αλλά και ίσως πρέπει να στηριχθεί περισσότερο.
ΔΟΞΑ ΛΕΥΚΑΔΑΣ
Άλλη μια ομάδα που μπήκε με μεγάλες φιλοδοξίες στο πρωτάθλημα. Στην αρχή παρουσίασε μια μάλλον προβληματική εικόνα που ήταν ακόμα πιο προβληματική στα εκτός έδρας παιχνίδια με αποτέλεσμα να χάσει πολύτιμο έδαφος. Πριν τελειώσει ο γύρος η διοίκηση έκανε δύο κινήσεις για να δώσει ώθηση στην ομάδα. Η πρώτη ήταν η πρόσληψη του κόουτς Ζιάγκου στη θέση του Γιώργου Ζαφειρούδη με τον οποίον η ομάδα είχε ανέβει πέρσι και μετά από λίγο απέκτησε και τον Κυρίτση.
Στην αρχή οι αλλαγές έδωσαν όντως κάποια ώθηση όμως το έδαφος που είχε χαθεί ήταν πολύ και η δυσκολία στο να καλυφθεί μεγάλη. Το πάλεψε όσο μπορούσε, έμεινε στη διεκδίκηση της δεύτερης θέσης στο μεγαλύτερο διάστημα του πρωταθλήματος αλλά τελικά δεν κατάφερε να κάνει την υπέρβαση.
Ήταν μια ακόμα υγιής επαρχιακή ομάδα που έδωσε πολλά στο πρωτάθλημα και πιστεύω ότι αν επιμείνει στη συνέχεια την επόμενη χρονιά θα είναι διεκδικήτρια αξιοποιώντας την εφετινή εμπειρία.
Ο Κυρίτσης βοήθησε πολύ αλλά οι τραυματισμοί του στο τέλος του πρωταθλήματος στοιχήσανε, ο Κυριακόπουλος είχε καλό φινάλε πρωταθλήματος ενώ και τα υπόλοιπα έμπειρα παιδιά ( Αποστολίδης, Σκλάβος, Αναγνωστόπουλος ) το παλέψανε.
ΠΑΓΚΡΑΤΙ
Μια ομάδα χαμηλού μπάτζετ που έπαιξε πολύ όμορφο μπάσκετ , γρήγορο και θεαματικό, γρήγορα εξασφάλισε την εκπλήρωση των στόχων του και με όπλο την έδρα του έδειξε για άλλη μια χρονιά ένα πολύ ανταγωνιστικό πρόσωπο και ήταν σκληρό καρύδι για όλους τους αντιπάλους. Ομάδα που έφερε τη σφραγίδα του κόουτς Ντίνου Καλαμπάκου με εξαιρετικό επιθετικό παιχνίδι που επέτρεψε σε πολλά παιδιά να δείξουν το ταλέντο τους και ήταν πολύ ευχάριστο στον κόσμο να την παρακολουθεί.
Κουτρούλιας, Ράπτης και ο νεαρός Παπαντωνάκος συνέθεσαν μια εξαιρετική τριάδα ψηλών ενώ και οι περιφερειακοί του παίκτες ήταν φωτιά από το τρίποντο με αξιοσημείωτη την εικόνα του Κοβάσεβιτς ενός εξαιρετικού σουτέρ από το τρίποντο. Αδύνατο κομμάτι της ομάδας ήταν το αμυντικό.
ΟΦΗ
Ομάδα που ξεκίνησε με βλέψεις τουλάχιστον εξάδας αλλά η αποχώρηση του Ραζή και οι πάρα πολλοί τραυματισμοί έκαναν την προσπάθεια της ομάδας ηρωική για να εξασφαλίσει τελικά τη σωτηρία της στις τελευταίες αγωνιστικές.
Η αποχώρηση του Ραζή δημιούργησε μεγάλα προβλήματα σε μια νευραλγική θέση όπως είναι αυτή του πλέι μέικερ, που στην ουσία έμεινε μόνος του ο νεαρός Μαυραγάνης, ενώ από τραυματισμό έχασε πολλά παιχνίδια ο αρχηγός της ομάδας, ο Κιτσούλης.
Σοβαρή ομάδα μέσα στο γήπεδο πάλεψε σχεδόν όλα τα παιχνίδια και νομίζω ότι θα τερμάτιζε πολύ πιο ψηλά αν δεν αντιμετώπιζε σωρεία προβλημάτων , αγωνιστικών και μη.
Εξαιρετική χρονιά έκανε ο Λιανός , ίσως την καλύτερη της καριέρας του, όπως και ο Στυλιανού που επιβεβαίωσε ότι είναι ένας από τους καλύτερους σουτέρ της κατηγορίας. Ταυτόχρονα ο ΟΦΗ νομίζω ότι είχε και τον καλύτερο νέο παίκτη της κατηγορίας , τον Χάλαρη που έκανε μια εξαιρετική χρονιά.
ΑΕΤΟΣ
Ομάδα με εξαιρετικό ρόστερ που είχε όμως μια ασταθή πορεία με καλές και κακές στιγμές που δεν της επέτρεψαν να κάνει κάτι παραπάνω από τη σωτηρία της που την δικαιούταν 100%. Ομάδα και αυτή που δοκιμάστηκε από πολλές ανακατατάξεις αφού μια εβδομάδα πριν την έναρξη του πρωταθλήματος ο προπονητής , που την έστησε και την δούλεψε στην προετοιμασία, αποχώρησε για το Περιστέρι και στη θέση του ανέλαβε ο κόουτς Κατσούνης για να αντικατασταθεί και αυτός στα μισά του δευτέρου γύρου από τον κόουτς Μάγειρα και βέβαια θα ήταν αφύσικο η ομάδα να μην επηρεαστεί από όλες αυτές τις αλλαγές.
Ομάδα με πολυπρόσωπη και ικανή front – line και ποιοτική αλλά κάπως ολιγάριθμη περιφέρεια αφού στις θέσεις 1-2 είχε λίγους αριθμητικά παίκτες και μάλιστα μετά τον τραυματισμό του Μόρφη για 2 μήνες ουσιαστικά σε αυτές τις 2 θέσεις είχαν απομείνει μόνο δυό παίκτες, ο Μητσάκης και ο Ροδοστόγλου ενώ κλήθηκαν να δώσουν βοήθεια σε αυτές τις θέσεις ο Κόκκαλης και ο Αράπης που αποκτήθηκε τα Χριστούγεννα, δυό παιδιά που η θέση τους είναι στο 3.
Θα έλεγα ότι αυτή η έλλειψη επιλογών στις θέσεις 1-2 στοίχησε πολλές ήττες, ήττες που έγιναν στον πόντο και που αν είχε κάποιες από αυτές θα είχε πολύ καλύτερη βαθμολογική θέση από αυτήν που πήρε.
Ο Ροδοστόγλου επανήλθε σε καλές χρονιές φέτος με το εξαιρετικό 51% στο τρίποντο ενώ καλή χρονιά έκαναν και ο εξαιρετικά ποιοτικός φόργουορντ Κόκκαλης και ο Τζουγκαράκης που έδωσε μεγάλες μάχες κάτω από τα καλάθια.
ΗΡΑΚΛΗΣ
Ο ιστορικός σύλλογος της Θεσσαλονίκης, η πιο βαριά φανέλα της κατηγορίας, έδωσε μάχη και τελικά κατάφερε να σώσει τη κατηγορία τη τελευταία κυριολεκτικά στιγμή.
Οι δύο του νίκες , εντός και εκτός , επί του Φιλίππου ήταν οι καλύτερες του στιγμές στο πρωτάθλημα και θα έλεγα και οι νίκες κλειδί για τη παραμονή του αφού στο τέλος ισοβάθμησε με τον Φίλιππο και αυτές οι δυο νίκες ήταν που του έδωσαν το πλεονέκτημα στην ισοβαθμία. Ίσως αν είχε λιγότερα εντός έδρας παιχνίδια κεκλεισμένων των θυρών να είχε εξασφαλίσει νωρίτερα τη σωτηρία γιατί κακά τα ψέματα ο κόσμος του Ηρακλή είναι μεγάλη βοήθεια για την ομάδα.
Οι έμπειροι Δέσπος, Κοθράς και Χρυσόπουλος μαζί με τον Μιχάλογλου, που έδωσε συνέχεια στη περσινή του καλή χρονιά, ήταν οι 4 που στήριξαν περισσότερο το οικοδόμημα.
ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΒΕΡΟΙΑΣ
Το καλό του ξεκίνημα και οι 3 συνεχόμενες νίκες που έκανε στο ξεκίνημα του πρωταθλήματος δυστυχώς για την ομάδα της Βέροιας δεν είχαν συνέχεια, γρήγορα μπήκε στο γκρουπ των ομάδων που πάλεψαν για τη σωτηρία τους και στο τέλος δεν βρήκε τη δύναμη να τα καταφέρει παρόλο που στο τελευταίο παιχνίδι πήγε να κάνει τη μεγάλη ανατροπή και έχασε την άνοδο από ένα χαμένο σουτ ενός από τους καλύτερους του παίκτες μέσα στη χρονιά, του Πλιούκα που μαζί με τον πολύπειρο Γκιουλέκα ήταν αυτοί παλέψανε περισσότερο να κρατήσουν την ομάδα στη κατηγορία αλλά τελικά δεν τα κατάφεραν αφού εκτός όλων των άλλων δεν πήρανε τη παραμικρή βοήθεια από τον κοινοτικό τους παίκτη, τον πανύψηλο Αμπέλε που ήταν ωσεί παρών σε όλη τη διάρκεια του πρωταθλήματος ρίχνοντας όλο το βάρος στο παιχνίδι κοντά στο καλάθι στον Κασαμπαλή που μοιραίο ήταν να δυσκολευτεί μόνος του. Μακάρι η επόμενη μέρα του Φίλιππου να είναι καλύτερη.
ΕΡΜΗΣ ΛΑΓΚΑΔΑ
Η ομάδα του Λαγκαδά μετά από 7 συνεχόμενες παρουσίες στη κατηγορία φέτος δεν τα κατάφερε να παραμείνει στη κατηγορία και ουσιαστικά ουδέποτε πάλεψε με αυξημένες πιθανότητες να σωθεί αφου από την αρχή του πρωταθλήματος έμεινε πίσω.
Ομάδα με δυο εξαιρετικούς ψηλούς , τον Μπένα και τον Μανούσο αλλά με πολλές αγωνιστικές αδυναμίες που όσο η χρονιά προχωρούσε αντί να βελτιώνονται όλο και χειροτερεύανε με αποτέλεσμα όταν ήρθε και η απογοήτευση να μην μπορεί ουσιαστικά να είναι καν ανταγωνιστική παρόλη τη τίμια προσπάθεια που έκανε.
Ένα νέο παιδί που έδειξε καλά στοιχεία ήταν ο περιφερειακός Καλογιαννίδης που έχει τα φόντα να συνεχίσει καλά στη καριέρα του
ΗΛΥΣΙΑΚΟΣ
Υπήρξε και μια 14η ομάδα που πολλοί την ονομάσανε ομάδα – φάντασμα και που τελικά στα μισά του δρόμου η επιτροπή επαγγελματικού αθλητισμού την πέταξε εκτός πρωταθλήματος. Για εμένα όμως που την έστησα και την δούλεψα δεν ήταν μια ομάδα – φάντασμα. Ήταν μια ομάδα- πρόταση αποτελούμενη μόνο από νέα και ταλαντούχα παιδιά που δούλεψε εξαιρετικά , υποδειγματικά θα έλεγα, στη προετοιμασία , είχε δύο εξαιρετικά παιχνίδια κυπέλου με μια πρόκριση και έναν αποκλεισμό από τον μεγάλο Άρη , κερδίζοντας για 25 λεπτά και διεκδικώντας τη νίκη για 37 λεπτά. Από τον Άρη που τερμάτισε υπενθυμίζω 4ος στη κανονική περίοδο της Α1. Ήταν μια ομάδα που έπαιξε εξαιρετικό μπάσκετ αποσπώντας τα κολακευτικότερα σχόλια από όσους είχαν την τύχη να την δουν και τελικά ήταν μια ομάδα που αρχικά έπεσε θύμα της αδυναμίας των ανθρώπων της να στηρίξουν τη προσπάθεια των παιδιών, στη συνέχεια του παραλογισμού που θέλει τις ομάδες που υποβιβάζονται από την Α1 να παραμένουν ΚΑΕ με ότι τραγικό συνεπάγεται αυτό, μετά ενός ανεξήγητου και πρωτοφανούς στα χρονικά του Ελληνικού μπάσκετ ντου του ΙΚΑ κατόπιν ανώνυμης μα πάνω από όλα ανήθικης καταγγελίας που στοίχησε στον σύλλογο ένα αδιανόητο πρόστιμο 150.000 και τέλος στη πρώτη αγωνιστική του πρωταθλήματος και στα πρώτα λεπτά της αναμέτρησης, που κατέληξε και νικηφόρα, η ομάδα έχασε τον καλύτερο της παίκτη, τον παίκτη πάνω στον οποίο χτίστηκε η ομάδα , τον Φακοπουλίδη. Ήταν τόσα πολλά τα χτυπήματα που όντως αυτή η ομάδα δεν τα άντεξε αλλά ακόμα και τώρα πιστεύω ότι αν δεν συμβαίνανε όλα αυτά τα απίθανα και ειδικά να μην χτυπούσε ο Φακοπουλιδης αυτή η ομάδα δεν θα είχε μείνει στην ιστορία ως ομάδα φάντασμα αλλά ως ομάδα έκπληξη και πρόταση για να δοθεί χώρος επιτέλους στα νέα παιδιά που θέλουν να αξιοποιήσουν το ταλέντο τους…….
Αυτό ήταν το φετινό πρωτάθλημα της Α2. Συναρπαστικό όπως πάντα αλλά και εγκαταλελειμμένο να στηρίζεται στη τρέλα ορισμένων παραγόντων, προπονητών και παικτών που όποιος όμως το παρακολουθεί ξέρει ότι δίνουν πολλές συγκινήσεις.
Μαζί το παρακολουθήσαμε για πολύ καιρό και θέλω να πιστεύω ότι σας βοήθησα να το κατανοήσετε όσο το δυνατόν καλύτερα.
Τέλος θέλω να ευχαριστήσω τον Σπύρο που μου έδωσε αυτό το βήμα επικοινωνίας.
Να είστε όλοι καλά , να περάσετε καλό καλοκαίρι και μην σταματάτε να απολαμβάνετε το μπάσκετ και στις κατηγορίες μακριά από τους προβολείς της δημοσιότητας...
0 Σχόλια